سوره بقره آیه 227

لِّلَّذِینَ یُؤْلُونَ مِن نِّسَآئِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ فَإِنْ فَآؤُوا فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ (226) وَإِنْ عَزَمُواْ الطَّلاَقَ فَإِنَّ اللّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ (227)

براى کسانى که به ترک همخوابگى با زنان خود سوگند می ‏خورند [=ایلاء] چهار ماه انتظار [و مهلت] است پس اگر [به آشتى] بازآمدند خداوند آمرزنده مهربان است    226

    و اگر آهنگ طلاق کردند در حقیقت‏ خدا شنواى داناست 227

مبارزه با یک رسم زشت جاهلى 

در دوران جاهلیت زن هیچ گونه ارزش و مقامى در جامعه عرب نداشت و به همین جهت براى جدائى از او یا تحت فشار قرار دادن زن ، طرق زشتى وجود داشت که یکى از آنها ایلاء  (به معنى سوگند خوردن بر ترک عمل زناشویى ) بود به این ترتیب که هر زمان مردى از همسر خود متنفر مى شد، سوگند یاد مى کرد که با او همبستر نگردد و با این راه غیر انسانى همسر خود را در تنگناى شدیدى قرار مى داد، نه او را رسما طلاق مى داد تا آزادانه شوهر انتخاب کند، و نه بعد از این سوگند حاضر مى شد آشتى کرده و با همسر خود زندگى مطلوبى داشته باشد البته خود مردان غالبا تحت فشار قرار نمى گرفتند، چون همسران متعددى داشتند  .                                                                                                       

 آیات مورد بحث با این سنت غلط مبارزه کرده و طریق گشودن این سوگند را بیان مى کند،